Εκεί στην άκρη των ματιών μου να στοχεύεις.
Ν' ανασκαλεύεις πεθυμιές ανομολόγητες.
Στο δάκρυ να βαφτίζεσαι λαχτάρα,
να καμαρώνεις τη μονογραφή
που απίθωσες καταμεσής στον κόρφο.
Εκεί στην άκρη των χειλιών να ξαποσταίνεις.
Ξέρω πως πάλεψες με δαίμονες πολλούς.
Πως ήταν σκοτεινα οταν μεγάλωνες,
γεμάτη η αγκαλιά σου Ιανούς.
Εκεί στην άκρη της καρδιάς μην ακουμπήσεις
και το σκαρί σου έχε το πάντα λυτό
δεν είμαι εγώ λιμάνι για ν' αραξεις
κι αν μοιάζω μ' άνθρωπο, σου λέω είμαι στοιχειό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου