Η μάνα μου είναι θάλασσα απέραντη, έμαθα από την πρώτη
στιγμή να ταξιδεύω μέσα στο συναίσθημά της δίχως να φοβάμαι.
Η μάνα μου είναι ορειβάτης ολκής. Γνωρίζει να ανεβαίνει
με μαεστρία τα βουνά του εγωισμού μου και να υψώνει
σημαία στη βεβαιότητα της μητρικής αγάπης της.
Η μάνα μου είναι η πιο μεγάλη γέφυρα. Μπορεί να ενώνει
χάσματα, να δίνει τόπο στην οργή και με το χάδι της
να με κάνει να περνώ στην όχθη τη δική της.
Η μάνα μου είναι χαμόγελο. Είναι το πρώτο χαμόγελο
που αντίκρισα και αυτό που ψάχνω να βρω
στα μικρά καθημερινά μου κατορθώματα.
Η μάνα μου είναι αξία. Ανεκτίμητη αξία,
που όλα τα πλούτη του κόσμου δεν τη φτάνουν.
Η μάνα μου είναι πολυπράγμων. Καταπιάνεται με τα πάντα
και έχει τις λύσεις όποτε και να της το ζητήσω.
Η μάνα μου είναι ο ώμος για να κλάψω, όταν τα ζόρια
με κυκλώνουν και ο χώρος μικραίνει επικίνδυνα.
Η μάνα μου είναι το φως, η μάνα μου είναι η δύναμη,
η μάνα μου είναι κομμάτι από την πνοή μου.
Η μάνα μου είναι το όλον μου, ο προσδιορισμός μου.
Η μάνα μου είναι η αφετηρία μου.
Η μάνα μου είναι η ύπαρξη και εγώ η σκιά που δίπλα της
μαθαίνω.
Η μάνα μου είναι ολάνθιστος κήπος γεμάτος από λογής λογής
λουλούδια. Όποιο και να κόψω να μυρίσω, θα στάζει αγάπη
και θα μοσχοβολά φροντίδα.
Η μάνα μου είναι ο τρόπος που κοιτάζω, ο τρόπος που μιλώ
και ο τρόπος που σκέφτομαι.
Είναι η ηθική μου και η ακεραιότητά μου.
Η δική μου μάνα είναι ο βράχος μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου