" Μάνες Γης"... Βάσω Ιορδάνου Κοσμίδου.

Χαιρετίζω τον Άνθρωπο της Γης.

Γιατί από μια μάνα ξεχωριστή

γεννηθήκαμε όλοι!

Γιατί όλες οι μάνες πόνεσαν!

Μα, χαμογελούσαν στη θέα μας

και στο άκουσμα της πρώτης μας

κραυγής, ύπαρξης, το κλάμα.

Και είναι κάτι μανούλες

που για αλλού ξεκίνησαν

και αλλού η ζωή τις πάει

ταξίδι στο άγνωστο.

Ζητούν γη να αντέξει τον πόνο τους.

Ζητούν γη να παίξουν τα παιδιά τους.

Ζητούν γη να χτίσουν

τα γκρεμισμένα όνειρά τους.

Ζητούν γη ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ !

Η ίδια Ιερή Μήτρα της Γης

μας γέννησε.

Η ίδια Ιερή Αγκαλιά της Γης

μας αγκαλιάζει.

Και εμείς τα παιδιά της

αντίπαλοι, φιλοπόλεμοι

αιωνίως αλληλοσπαραζόμαστε!

Και πάντα η αιώνια δικαιολογία

"Ζούμε σε Απάνθρωπη Γη"..

Μα η Μάνα Γη, δικαιολογεί

μέχρι, εμείς, τα παιδιά της

να την κατασπαράξουμε...

Και δεν θα βρίσκουμε Μάνα Γη

να ριζώσουν τα κομμάτια μας.

Και κάποιες Μάνες πρόσφυγες

αιωνίως, από ανθρώπων πράξεις

θα αναζητούν Ανθρώπινη Γη

να τις αγκαλιάσει.

Ανθρώπινη Γη, να ζήσουν τα παιδιά τους.

Μέχρι να καταλάβουμε

την αθωότητα των παιδιών

και την ενοχή των ενηλίκων.

Θα υπάρχουν Μάνες

αιωνίως να κλαίνε.

Και παιδιά με κλάμα

να δίνουν το σύνθημα

"'Υπάρχω"

στην πρώτη τους ανάσα

στη Ζωή, που ονόμασαν, θαύμα!

Το θαύμα της μητρότητας

θαύμα ιερό είναι πάντα

και ας το καταδιώκουν

δαίμονες πολέμων...

Σ' αυτές τις ΜΑΝΕΣ εύχομαι Χρόνια ριζωμένα

σε μια γη ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ!

Χαιρετίζω όλες τις Μάνες της Γης!

...Κοσμίδου Ιορδάνου Βάσω...