Τρυγούσες απ' τα λούλουδα
τα χρώματα και τα αρώματα.
Έτσι σε ζήλευαν οι μέλισσες...
έτσι έσκαβες την ψυχή σου...
Στα θαλάσσια κύματα
βαπτιζόσουν πάλι και πάλι...
Έτσι σε κουβέντιαζαν οι γλάροι...
έτσι άκουγες την καρδιά σου...
Στα κρεβάτια των γυναικών
που κοιμήθηκες
άφησες
τις ανάσες σου κι έλαβες
αυτό που γνωρίζεις.
Στο απόλυτο σκότος μπορεί
να περπάτησες
μα σε πόθησε
το φως
κι άλλαξε τον δρόμο σου.
Σε λέξεις Ποίησης θα ψάχνεις
το καθάριο του πνεύματος
και την πολεμική του Ερωτα.
Σε λέξεις σιωπής θα σου αποκαλυφθεί
η Μαγεία του Έρωτα
που μπορεί να ερωτεύεται
με την ελευθερία της σκλαβιάς του.
...Στέλλα Βρακά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου