Φ υ λ α κ ή... Σταυρούλα Δεκούλου.

Είναι κάτι φυλακές λοιπόν
που χτίζονται μόνες τους γύρω σου.
Τείχη ορθώνονται ψηλά
κι εσύ εγκλωβίζεσαι μέσα τους.

Καταδικάζεσαι ισόβια,
όχι επειδή μίλησες ή έπραξες κάτι,
αλλά επειδή σιώπησες.
Επειδή στο δριμύ κατηγορώ που σου όρισαν
εσύ σιώπησες.

Η σιωπή σου έβαλε την πρώτη πέτρα
και η συνομωσία των γύρω σου που σιώπησαν
έβαλε τις υπόλοιπες
και προτού το καταλάβεις
έγινες δέσμιος αιώνιος
μιας αλήθειας που δεν ήταν ποτέ δική σου!

Γκρεμίστε τα τείχη που δεν επιλέξατε
σπάστε τις βιτρίνες κι αφήστε
να σας κλέψει το φως!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου