Τα χέρια του ανοίγει σα φτερά,
περήφανος, σαν αετός φαντάζει,
στην πίστα ολομόναχος γυρνά,
κι ο χάρος ο ανίκητος τρομάζει.
Χορεύει να συντρίψει τους καημούς,
που έχουνε τα σπλάχνα του κουρσέψει.
Κι αν έχει ζήσει τόσους χωρισμούς,
αυτός εδώ, τον έχει καταστρέψει.
Τα βήματα τα σέρνει η ψυχή,
σε άλλους γαλαξίες ταξιδεύει,
το σώμα του βουβά ακολουθεί,
τη λύτρωση την ποθητή γυρεύει.
Ζεϊμπέκικο βαρύ η μουσική,
μονάχος του σε έκσταση χορεύει,
κάθε φορά που φέρνει μια στροφή,
θαρρεί πως τις πληγές του τις γιατρεύει
...ευθυμιος φαλτακας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου