Είναι ένας κύκλος φωτεινός.
Είναι ο καλός μου εαυτός.
Τον ξεδιπλώνω,τον απλώνω,
τα μυστικά του φανερώνω.
Σκέψεις που έκρυβα,έχουν προστρέξει.
Χέρια και πόδια,έχουν ξεμπλέξει.
Τα μάτια μου φωτίζονται,
τα λόγια μου ξεχύνονται.
Μύρος κι αρώματα,
το άδειο μου κορμί,κοσμήσανε.
Ρόδα κατάλευκα,
στον κήπο μου ανθίσανε.
Πριγκιπογέννητη ζωή.
Χάρες,χαρές που δεν αργήσανε.
Είναι η μελένια μου στιγμή.
Όνειρο που βγήκε αληθινό.
Να ξαπλωθώ πάνω στη γη,
να βλέπω ουρανό,
θεέ μου τόσο γαλανό.
Λευκό σαν κρίνο το κορμί,
Θάλασσα κι ήλιο θα λουσθεί.
Αύριο αρχίζει,
το ταξίδι μου το γνώριμο.
Βουνίσιο μέλι,
της Παναγιάς μας κατευόδιο.
Γλυκιά η ζωή,
ξεσηκωμένη η ψυχή.
Λίγη ευτυχία,
τόση δα θέλει η ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου