Σωπαίνω... Ελένη Ταϊφυριανού.

Δεν αντέχω πια τον κόσμο τον πολύ

με κουράζει η φασαρία

κι όλο περισσότερο σωπαίνω...

Κι αν η καρδιά στην εφηβεία σταμάτησε,

το κορμί βαδίζει στην παρακμή του.

Σωπαίνω...

Ανούσιες λέξεις

περιφέρουν το αδιάφορο νόημά τους,

γεμάτες κομπασμό και ηδυπάθεια,

ψέμα και λαγνεία,

δεν τις αντέχω.

Σωπαίνω...

Σε συνουσίες διαδικτυακές,

εκκολάφθηκαν φιλίες εφήμερες,

άοσμες αόρατες και άγευστες.

Σωπαίνω...

Εικονίδια εικονικής πραγματικότητας

αντικατέστησαν το βλέμμα,

το χαμόγελο ,την ομιλία μου.

Σωπαίνω...

Τυποποιημένα γράμματα πληκτρολογίου,

Καλημέρα...Καλησπέρα... Σ' αγαπώ.

Σωπαίνω...

Σε μία οθόνη

κοιμάμαι και ξυπνάω,

διαβάζω φλερτάρω ερωτεύομαι,

ψωνίζω και ψωνίζομαι,

πατάω ένα πλήκτρο

και κάνω φανταστικό έρωτα.

Σωπαίνω...

Σωπαίνω και μέσα μου ουρλιάζω.

Σωπαίνω και μέσα μου σπαράζω.

κι εσύ να μην ρωτάς γιατί σωπαίνω...

Σωπάστε επιτέλους ανόητες λέξεις,

φτύστε το αδιάφορο νόημα σας

κι αναλογιστείτε...

Αυτό πραγματικά θέλετε;

Αυτό σας γεμίζει;

Μ' αυτό νιώθετε ολοκληρωμένοι;

Αν ναι... τότε είσαστε στο σωστό δρόμο...

Αν όμως όχι... αλλάξτε το...

...Ελένη Ταϊφυριανού...