Αρκετό καιρό μετά την άνοιξη
ξενιτευόταν το τραγούδι
απ' το σώμα μου
άδειαζε το φιλί
το άρωμά του
και αστραφτερή η ανάγκη
έδινε το έναυσμα
στο σκοτάδι
να μιλάει τα δικά του
να λιανίζει τα βήματα
να κατηφορίζει το δίκιο
στην θάλασσα που πνίγηκε.
Κι όλο το άδικο να ζητάει έλεος
απ' το ελεήμον ψέμα.
Τι παράξενα πράγματα
συμβαίνουν
πολύν καιρό μετά την άνοιξη
με τον αντίλογο ουρανό.
Σώσε με ποίηση
παγιδεύτηκα
στο περίκλειστο σώμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου