Χορό έχρισε την
απογοήτευση...
ήταν ένα παλιό βαρύ ζειμπέκικο...
το χόρευε κοιτώντας τον ουρανό με τα χέρια
λυγισμένα κλαδιά
στο πλάι...
Κυκλικές οι κινήσεις
του κορμιού εναρμονισμένες
στην ανάγκη να περιπλανηθεί
σε παρόν παρελθόν
και μέλλον.
Και δυο μάτια που
πάλευαν με το νου,
να πνίξουν τις
μνήμες στο πηγάδι
της λησμονιάς
και να γεννήσουν
ξανά με όνειρα
την ψυχή του.
Πάλη σκληρή εκείνο το ζειμπέκικο...
η μουσική
τυρρανικά δονούσε
κάθε κύτταρο του
κορμιού του, λυτρωτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου