Σου έμοιασα μαμά,
στο χαμόγελό μου διαγράφεται το χαμόγελό σου.
Στα ναι μου βρίσκω πίσω τα δικά σου ναι
και στα όχι μου, τα δικά σου πρόσεχε που μου έλεγες παιδί.
Σου έμοιασα μάνα μου, σφίγγω τα χείλη στις δυσκολίες
και λέω "μπορώ" κι ας ξέρω πως είναι δύσκολο κι ας ξέρω
πως πόνος φωλιάζει στην επόμενη γωνία.
Σου έμοιασα μαμά μου, αγγίζω με τα χέρια τις ρυτίδες μου
και τις αντικρίζω και στο δικό σου πρόσωπο.
Οι εμπειρίες μας διαφορετικές,
μα μάνα μου με κοινό παρονομαστή, το ήθος μας.
Σου μοιάζω μάνα κι αν νομίζω πως μερικές φορές σε προσπερνώ,
ξεχνώ πως ήδη έχεις περάσει από τα μέρη που εγώ ακόμα
γνωρίζω με βήμα δειλό.
Μάνα μου, σου έμοιασα στο μοίρασμα.
Στο δώσιμο της αγάπης και στην ομορφιά που αποφέρει αυτό.
Μάνα μου στην ψυχή μου, βρίσκω την ψυχή σου.
Στις κουβέντες μου, τις κουβέντες σου.
Και την περηφάνια μάνα, αυτή που σε υψώνει νοητά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου