Και τώρα εδώ οι δύο μας ψυχή μου. Σήμερα θα σε βγάλω
να αγναντεύεις την θάλασσα και να γεμίσεις αισιοδοξία..
Πως γίναμε έτσι οι άνθρωποι, μιλάμε, αγαπάμε, γελάμε ψεύτικα.
Τους βλέπεις όλους γεμάτους λόγια όμορφα και λες ναι
μπορεί υπάρχουν ακόμα άνθρωποι.
Αλλά μόλις εσύ τους χρειαστείς βλέπεις ότι όλοι
έχουν εξαφανιστεί. Δεν υπάρχει κανείς..
Τελικά η ζωή σου μαθαίνει ότι μόνος έρχεσαι και μόνος φεύγεις
σε αυτό το κόσμο. Και αν είσαι τυχερός και έχεις δίπλα σου έναν,
δύο ανθρώπους να μοιραστείς αυτή την διαδρομή πάλι καλά.
Αλλιώς μόνος....... Και μετά λέμε γιατί τόση μοναξιά γύρω μας.
Γιατί δυστυχώς οι άνθρωποι έχουν αλλάξει δεν αγαπάνε με
την ψυχή, έχουν ξεχάσει να δώσουν δεν έχουν συμπόνια για
κανέναν. Δεν τους νοιάζει αν σε πονάνε, αν σε πληγώνουν...
Έχουν γίνει όλοι εγωιστές και ατομιστες.
Υπάρχουν ακόμα κάποιοι άνθρωποι. Και προσπαθώ δίνοντας
ευκαιρίες στους ανθρώπους να βρω αυτούς που θα έκαναν το
ίδιο που θα έκανα και εγώ για αυτούς. Και πάλι απογοητευομαι.
Για αυτό σου λέω ψυχή μου. Καλά είμαστε οι δύο μας..
Τουλάχιστον εμείς τα πάμε καλά και είναι όμορφα..
Και πάλι θα πιστέψουμε, και θα δώσουμε αγάπη γιατί τώρα
δεν μπορούμε να αλλάξουμε. Και που ξέρεις
θα έρθει κάποια στιγμή ο καιρός και ο κόσμος θα αλλάξει..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου