Χαμένες πατρίδες... τασος Ζωταλης.

Μα είπες τις πατρίδες μας χαμένες
Και έδιωξες τη γλύκα απ' το φιλί
Μείναν οι αναμνήσεις καρφωμένες
Μανούλα μου σε Σμύρνη και Αϊβαλί

Σε ρώτησα γιατί την είπαν "πόλη"
Και είδα να πικρενεσαι γιαγιά
Μου είπες,ότι την λάτρεψαν όλοι
Και δακρύσε μαζί σου η Παναγιά

Φωτιά τα όνειρα μας και τσεκούρι
Σημάδια χαραγμένα στο κορμί
Βοηθά Παναγιά και άι Φανούρη
Καταραμένη ώρα και στιγμή

Με χρόνια με καιρούς δικιά μας θα ναι
Μου το λέγες και γέμιζε η ψυχή
Ξέρω οι αναμνήσεις πως πονάμε
Μα η αγάπη μας γεμίζει με αντοχή

Στην Κα σουλτάνα με τιμή...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου