Αποχαιρετισμός... Μαίρη Σκαρπαθιωτάκη

Τούτη η ξέχωρη αυγή,
έχει έλθει στον κόσμο
σαν ένα μοναδικό δώρο.
Να μου θυμίζει τα βράδια
κι εσένα.Βιάζομαι να ζήσω!
Τώρα, που όλα ίσως γύρω
τελειώνουνε συνέχεια
άστρα πέρνουν την θέση τους
στην απεραντοσύνη,
αθέατα πια από το φως της ημέρας.

Τόσα όνειρα ποδοπατήθηκαν από κάποιους'
τόσα πολλά συναισθήματα
αγνοήθηκαν από τους πολλούς.
Κι ένα ερώτημα τώρα,
σφαδάζει στην έρημη πόλη.
Αγνοείται ο ένοχος!
Το αίμα άδειασε από 'να σώμα
που χε φύγει καιρό πριν.
Ονειρεύομαι, δεν το κρύβω,
ποτέ δεν ήμουν εδώ αληθινά!
Τώρα τί να λυπηθώ;
Και γιατί άλλωστε;

Αφού οι ποιητές και τα πουλιά
ταξιδεύουν ΣΥΝΕΧΩΣ
στον ορίζοντα, κινούνται αποφασιστικά
προς όλες τις κατευθύνσεις..
Δεν μετρούν απώλειες καθώς
συνεχίζουν να πετούν ολοένα μπροστά.
Και πέρα κάπου κάποιος θεός,
τους είχε υποσχεθεί
έναν Παράδεισο,
για να ξεκουράζονται.

Μοχθησα να σε πείσω άνθρωπε,
πως κάνεις λάθος υπολογισμούς!
Δεν είναι τα χρήματα που σε σώζουν.
Είναι η ΑΓΑΠΗ που ορθώνει
το ανάστημα των λαών.
Η συμπόνια.Η προσφορά.
Σε υψώνει τώρα τίποτε
ποταπέ γίγαντα;
Που 'φτιαξες έναν δόλιο κόσμο
στα μέτρα σου;

Μία περιφρόνηση, θαρρώ, σου ταιριάζει!
Και τότε παλιά και τώρα
που δεν μπορείς να κοροϊδέψεις άλλο,
τον μικρούλη εαυτό σου χρίστηκες τάχα μου,
θεός για τον κόσμο σου.
Σωτήρας για τα βρωμερά σχέδια σου.
Τώρα μέτρα τις μέρες σου,
θνητέ!Απελπιστήκες βλέπω.

Γέλασα με το κοντόφθαλμο ύφος σου
καθώς σε γνώριζα
στο πλήθος των ημερών..Έσφαλες!
Σφάλλεις συνέχεια.
Δημιούργησες έναν κουκούλι από κάλυκα
που τώρα βρίσκεσαι,μέσα παγιδευμένος.
Μένουνε λίγες ώρες για την αντίστροφη μέτρηση!

Υστερα θα είναι αργά.
Αργά για να αγναντέψεις
ένα-ένα τα λάθη σου ή τα..
άστρα πάνω από το κεφάλι σου!
Μαζεύες πτώματα αδικημένων
απόάχαρους πολέμους.
Τα παράχωνες και γέλαγες μετά.
Κρύψου δεν ωφελεί!
Κοίτα! Σου μείνε τώρα,
μια σκιά στον χρόνο.
Να μαζέψεις δύναμη
πριν το Τέλος.

Γίνε επιτέλους δυνατός
χρησιμοποίησε τη σοφία
των αγγέλων, των μικρών παιδιών.
Τραγούδησε καλέ μου, άνθρωπε,
ένα χαίρε, δικαιοσύνης!
Ας μην το πιστεύεις.
Δώσε το χέρι σου,
στον διπλανό σου εμπρός προλαβαίνεις.
Πρόσφερε ότι μπορείς να σώσεις
και έτσι να σωθείς..
Σαν τον ύστατο σου, αποχαιρετισμό.
Το μέλλον σου
είναι δυστυχώς
η φήμη σου!

1 σχόλιο: