Αξόδευτες Αγάπες... Κατερίνα Πήττα.

Ξύπνησ' η νύχτα

και στις μύτες των ποδιών της,

σέρνει τα φιλιά

που δεν πρόλαβαν,

να στάξουν

-γεύση παράδεισου-

στ' άνυδρα χείλη σου!

Κι εκείνες οι ανέπαφες αγκαλιές,

που ξέμειναν, στο μπαούλο

της έλξης,

γίναν σκιές

και κρέμονται γυμνές,

στον τοίχο της απουσίας σου!

"Αξόδευτες" αγάπες,

παγιδευμένες σ' αποστάσεις

και λαβύρινθους προσμονής!

Καταδικασμένες,

να εκτίουν ισόβιες ποινές

σε σκοτεινά κελιά

ανερμάτιστων πόθων

και φαντασιώσεων...

Εγκλωβισμένες αέναα

σε μήτρες στείρες...

Μόνο μια υποψία ελπίδας,

περιφέρετ' ακάματη,

βαστώντας αίμα και δάκρυ,

σπονδή να προσφέρει,

στης αγάπης τ' "αξόδευτο"!

Πού ξέρεις;;;

Katerina Pitta