Πατρίδα μου Μονάκριβη... Κατερίνα Πήττα.

Μη με κοιτάτε,

λιλιπούτειοι ηγετίσκοι!

Χαμηλώστε το βλέμμα...

Ποτέ σας δε θα νιώσετε

πώς μες στις φλέβες μου,

ρέει Ελλάδα κι όχι αίμα!

Γυναίκα είμαι!

Κι αν χρειαστεί ηρώων μάνα

κι αδελφή θα γίνω πάλι!

Δεν έμαθα να σκύβω το κεφάλι!

Κι εσείς, δε μάθατε ποτέ

της κάθε φράου αποπαίδια,

παραγιοί,

της δύσης υποτακτικοί,

ότι σ' αυτό το χώμα που πατάτε,

σε τούτη γης την ιερή,

στην κάθε της τη σπιθαμή,

ήρωας έχει γείρει

και κοιμάται!

Μόνο γονατιστοί λοιπόν

να περπατάτε!

Αλίμονο, ξεχάσατε

πως τούτο το "πλεούμενο"

που ταξιδεύει μοναχό

μες στων αιώνων τον αχό,

μ' έναν Θεό,

να στέκει ολόρθος στο κατάρτι,

ποτέ του δεν βυθίζεται

όσο κι αν ταλανίζεται!

Αλίμονο ξεχάσατε,

πως τούτο το "οικόπεδο",

το ζηλευτό μπαλκόνι,

που στέκει κι αγναντεύει

της θάλασσας τ' αλώνι,

σαν κόρη απαστράπτουσα,

χορτάτη απ' ήλιου χάδι,

που αιώνια θα πολεμά,

του κόσμου το "σκοτάδι",

δεν παραχωρείται!

δεν αμφισβητείται!

δεν παραδίνεται!

Ποτέ!

Ετούτο το "οικόπεδο"

τ' ονόμασαν Ελλάδα!

Στα στήθια του η λευτεριά

κοιμάται!

Θεριό είν' η ψυχή του

και βρυχάται!

Πατρίδα μου μονάκριβη, για σένα

μέσα στις φλέβες μου,

ρέει Ελλάδα, κι όχι αίμα!

Katerina Pitta

Αφιέρωμα για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940!