Έρωτας είμαι!
Σέρνω τη γύμνια μου
στα λιβάδια της ολάνθιστης έλξης!
Σπέρνω την ανάσα μου
στου κόρφου σου
τα διψασμένα πηγάδια
κι ο ήχος της, ορμητικό ποτάμι
που χύνεται
στο βυθό του ανέγγιχτου
είναι σου!
Λογική ανυπάκουη,
παρασυρμένη
απ' το χείμαρρο των αισθήσεων
κλυδωνίζεται,
καταρρέει...
Στον καμβά της σάρκας
δάχτυλα υακίνθων,
κλέβουν το κόκκινο,
απ' της παλέτας τα χρώματα
κι ιχνηλατούν
του πόθου τις διαδρομές!
Κι από τις φλέβες που εκρήγνυνται,
εκτοξεύονται
λόγια συνάψεων
-γυμνά κι αχόρταγα-
έτοιμα να ενδυθούν,
της ηδονής τα σπαράγματα
Θυσία αναίμακτη,
στο άφθαρτο της στιγμής!
Κι αφού ενδώσουν
και παραδοθούν οι αναστολές,
στις συλλαβές του έρωτα
γέρνουν και πεθαίνουν!
Φλόγες που σβήνουν
την ώρα της πλήρωσης
στης αμφιλύκης τα σεντόνια,
ιαχές,
στη μνήμη του κορμιού
και του σύμπαντος!
Έρωτας είμαι!
Κατερίνα Πήττα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου