Στη σιωπή μέσα βαθιά...
μια κραυγή διαλύει τη σκόνη της μοναξιάς.
Πεπρωμένο.
Ένα χέρι λαβωμένο...
στάζει τη νιότη...
το μάγουλο βρέχει ...
ποτάμι η θλίψη...
Αναμνήσεις...
θαμμένες στο κενό μου σώμα...
Εισπνέω το αύριο...
χαμένος στου σύμπαντος την πλάνη...
Αποχωρώ...
στης ευθείας γραμμής... την τομή...
Τζένη Σακοράφα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου