Ένα όμορφο χιονισμένο χωριό,
μένει ξάγρυπνο και σε περιμένει.
Τώρα που το ’δειρε άγρια ο βοριάς,
νιώθει έρημο και φίλους γυρεύει.
.
Κάνεις κι εσύ, σα να μη θέλεις να πας,
αλλά το σαράκι από μέσα σε τρώει.
Ξέρω κι η δικιά σου καρδιά λαχταρά,
γιατί την τρελαίνει το κρύο, το χιόνι.
.
Το βλέπω το σπίτι σου στην άκρη εκεί
απόμερο, ήσυχο εσένα προσμένει,
ν’ ανάψεις το τζάκι του και να φανεί
Γιώργος Ελευθ. Καραγιάννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου