Αβέβαιο Μέλλον... Λευτερία Ρά"ιδου Λίτση.

Για ώρες σκεπτόμενη τον ουρανό κοιτάω

τα σύννεφα σκάνε πίσω απ' τα βουνά,

πώς αλλάζει χρώματα ο χειμώνας, μετράω

κι ο κόσμος χαμένος μες στη λυσμονιά.

Σιγά, σταθερά και χωρίς μιλιά εγώ περπατώ

γυρω, άνθρωποι άηχοι με ματομένες ψυχές,

μοιάζει σέ ταξίδι μακρύ μα, χωρίς τελειωμό

ο κόσμος πλυγομένος, στο δρόμο σαν σκιές.

Η νύχτα σαν γριά μάγισσα, χλευάζει

το πλήθος πώς περνάει βουβό στα τυφλά,

ποιος τάχα τη ροή του χρόνου αλλάζει;

και στο λαιμό ο καημός σφίγγει τη θηλιά;

Σαν φίδι παράξενο που στα κρυφά δαγκώνει

η πανδημία του αιώνα ανοίγοντας πληγές,

η ζωή κυλάει σε αβέβαιο μέλλον, καπνισμένη

τζάκια σβησμένα, σπίτια που δεν μοιάζουν στο χθές.

Lefteria Rajdho Lici