Η Κοιλάδα η εύφορη μαγεύει
κ'οι θεϊκές της ομορφιές,
ο Δρύνος απαλά χαϊδεύει
στο πέρασμά του, τις ακτές.
Λάμπει το πράσινο χαλί
εις τούς αιώνες σχεδιασμένο,
ύφαναι η Σελήνη την κλωστή
με μεράκι κεντισμένο.
Βούι"ζαν παντού φωνές
τα χρόνια εκείνα τα σκληρά,
θέρος, σκάλος και σοδειές
η ακαταμάχητη αγροτιά.
Γεννήθηκα στις εβοδιές
στη θάλασσα τού σιταριού,
μες στις αχτίδες τις χρυσές
κάτω απ'τη λάμψη τ'ουρανού.
Τώρα μόνο αγριολούλουδα
όπου κι αν περπατάω,
μες στα όμορφα λιβάδια
ζωή, φωνές αναζητάω.
Μέλισσες και πεταλούδες
περήφανα βολτάρουν,
στίς δικές σου πρασινάδες
λίγη δροσιά να πάρουν .
Τον Δρύνο γύρω με σοδειές
πάντα όνειρευόμουν...αχ...
ερημιά, ανοίγεις στις καρδιές
πληγές που καθηλώνουν.
Κατοχυρωμένο...
ΛΕΥΤΕΡΊΑ ΡΑ"ΙΔΟΥ ΛΙΤΣΗ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου