Βουβή ασπρόμαυρη ταινία
και μεις κομπάρσοι δίχως ρόλο
Ψάχνουμε της ύπαρξης μας λόγο
σε μια χαμένη ουτοπία.
Είναι η ζωή μας μια οθόνη
και τα αισθήματα, σκιτσάκια
χαμόγελα, φιλιά,χαδάκια,
σε ένα πλήκτρο και μεις μόνοι.
Ξεχάσαμε πώς ν' αγαπάμε
πώς ν' αγγιζόμαστε στ' αλήθεια
Βοά η ψυχή, ζητά βοήθεια,
και μεις προς το χαμό τραβάμε.
Ατέρμονες σιωπές και ανία
πόθοι και όνειρα βουλιάζουν
Άνθρωποι σε ρομπότ αλλάζουν
άλλοι κρατάνε τα ηνία.
Σε καρναβάλι μασκοφόροι,
ψάχνει διέξοδο η ανάσα.
Σε άλλους δώσαμε την πάσα
μη χάσουμε το μεσοφόρι.
Τρέχει η ζωή δεν περιμένει,
του θέατρου κλείνει η αυλαία.
Με πύρινη καυτή ρομφαία,
Κτενά Ρούλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου