Στοχασμοί.... Νέλλη Κουμεντάκη.

Άσε τη λύπη μέσα μου

να κοιμηθεί, να βρει η ψυχή

γαλήνη να ξεχαστεί, τ' όνειρα

να αλλάξουνε μορφή!

~~~~~

Αλλιώς το παραμύθι μου

το είχα φανταστεί, να' χει στιγμές

με χρώματα σινιάλα μιας ανατολής ροδί!

~~~~~

Κατσούφιασε και η άνοιξη

προτού ακόμα μπεί, μα τ' άρωμά απ' τις

φρέζες το γλυκοανασαίνει το' χει οσμιστεί!

~~~~~

Και εσύ που με το βλέμμα σου

χαιδεύεις τη ψυχή, άπιαστο είσαι

όνειρο, συγκρούεται η σκέψη μου του πάθους

οι στοχασμοί!

~~~~~

Άσε τη λύπη ν' απομακρυνθεί,

και φέρε μου την άνοιξη να ανθίσει

η στιγμή, να δω της θάλασσας την αύρα

στο βλέμμα των ματιών σου να' ναι η αφορμή!

~~~~~

Νυχτας περιπλάνηση

και η σκέψη θεατής, σε καρτερώ

ανυπόμονα και η αίσθηση της άνοιξης

με παρασύρει δίχως λογική!

~~~~~

Νέλλη Κουμεντάκη.