- Βλέπω πολλή δουλειά και σήμερα!
- Ναι, κουβάλησα και το τελευταίο φορτίο. Αύριο πάλι.
- Βαρύ μου φαίνεται. Πώς μπορείς;
- Συνήθεια. Εσύ πώς μπορείς να παίζεις κάθε μέρα;
- Διασκέδαση! Μου αρέσει πολύ! Εσένα όχι;
- Βέβαια μου αρέσει. Ξέρεις, έχω μια ιδέα!
Αύριο θα με βοηθήσεις με τα φορτία και έτσι θα έχουμε χρόνο
να παίξουμε. Πονάει και λίγο η μέση μου.....
- Λυπάμαι, δεν μπορώ.Είναι δύσκολο όλο αυτό.
- Γι' αυτό θα κάνεις μια παληκαριά, να με βοηθήσεις.
Άλλωστε εσύ είσαι ξεκούραστος
κι εγώ έχω καιρό να παίξω. Δίκαιο δεν είναι έτσι;
- Καλύτερα να συνεχίσουμε όπως συνηθίσαμε.
Οι αλλαγές δεν μου αρέσουν.
- Ό,τι πεις. Μόνο μια χάρη θα ήθελα απλή, αν δεν σου κάνει
κόπο. Η νονά μου, μού αγόρασε
ένα καινούριο ποδήλατο. Δεν ξέρω πως μπαίνει ο φακός και
τον χρειάζομαι. Θα με βοηθήσεις;
- Ευχαρίστως! Θα κάνουμε και ποδήλατο μαζί! Τι ωραία!
- Δεν κατάλαβες! Δε θα κάνω ποδήλατο. Έχω να κουβαλήσω
κάποια πράγματα για μια οικογένεια, που έχει ανάγκη.
Μόνο κάθε βράδυ μπορώ...
- Πάλι δουλειά;
- Όχι, αυτό λέγεται ανθρωπιά. Στο σχολείο κάπως το μάθαμε,
με άλλη λέξη, αλλά δεν τη θυμάμαι.
- Ηθική υποχρέωση. Έτσι διάβασα.
- Α! Εσύ το ήξερες! Εγώ όχι. Δεν είχα χρόνο για τόσο διάβασμα!
- Μακάρι να" διάβαζα " κι εγώ τόσο,όσο εσύ.
Ίσως έβλεπα το νόημα πίσω από τις λέξεις
και να το έκανα πράξη. Είδα τα σύμβολα.
Νόμιζα πως έμαθα το ποίημα.
- Το ποίημα αυτό, κανείς δεν γνωρίζει πώς θα το πει σωστά.
Το λέει μόνο με την καρδιά του
και αυτό φτάνει και περισσεύει φίλε μου!
- Όταν τελειώσουμε αύριο τη δουλειά, θα βάλουμε τον φακό
και θα πάμε μαζί εκεί που είπες. Μετά θα κάνουμε μια ποδηλατάδα
στη θάλασσα, να θυμηθούμε τις τρέλες και τα γέλια που
κάναμε μικροί!
- Δηλαδή, θα έρθεις;
- Θα έρθω. Έχω ηθική υποχρέωση. Απέναντι στον εαυτό μου.
Τριανταφυλλιά Ξήντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου