Μέτρα τα βήματα
που χωρίζουν το χτες
από το αύριο,
να δεις πόσα χρειάζεσαι
για να σωθείς
από τη σιωπή.
Γράψε με κάρβουνο το όνομά σου,
στη μέση του ουρανού,
να βλέπεις, να μετράς,
πόσα κάηκαν αστέρια
Κοίμισε τον πόνο στην καρδιά σου,
που κουράστηκε να είναι
φρουρός, ονείρων πεθαμένων.
Όσα λουλούδια μαράθηκαν
μέσα στις φλόγες ρίξε
και φύτεψε σε χώμα καθαρό,
Μαρίνα Αντωνίου
2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου