Το χαμένο δευτερόλεπτο... Κτενά Ρούλα.

Θα φύγω! .. είπε το δευτερόλεπτο στον χρόνο..

και χωρίς δεύτερη σκέψη πήδηξε στο κενό.

Χωρίς να υπολογίσει σωστά τον χώρο, ή το άνεμο ,

ή την υποτείνουσα στην ορθή γωνία του χωροχρόνου,

βρέθηκε κρεμασμένο από τον λεπτοδείκτη.

Αλλιώς το είχε σχεδιάσει τούτο το άλμα στο μυαλό του ,σε καμμία περίπτωση η εξέλιξη

αυτή δεν ήταν αναμενόμενη.

Αναζητούσε μια στιγμή δική του μέσα στη μέρα μα, τώρα φαίνεται πως χάθηκαν όλα.

Η ώρα άρχισε να φωνάζει απεγνωσμένη!

_ Σκαρφάλωσε! Γύρνα πίσω!

Δεν μπορώ να στερηθώ κι άλλο μου κομμάτι!

Το λεπτό έπρεπε να περάσει ,ήταν θέμα χρόνου να γυρίσει ο λεπτοδείκτης, ο χρόνος αρνείται πεισματικά να σταματήσει.

Ο καθένας αναλαμβάνει τις ευθύνες του!.. είπε..το δευτερόλεπτο .. ή μάλλον το σκέφτηκε,

και με πληγωμένο το εγώ του, αφέθηκε στην δίνη της μέρας.

Χαμογέλασε εκείνη ( η μέρα ) σαν ταραντούλα που φυλακίζει ανόητα θύματα στον φονικό ιστό της.

Δεν έχει αποφασίσει ακόμη τι θα κάνει μαζί τους.

Ακόμη ένα ανόητο δευτερόλεπτο.. σκέφτηκε..που νόμισε ότι μπορεί να υπάρξει μακρυά από τον χρόνο.

Είχε μαζέψει κάμποσα,μα δεν ήθελε να του τα γυρίσει.

Έτσι πεισματικά ,για τους χειμώνες που την έκανε να φαίνεται μικρή.

Μα , ούτε και κόντρα ήθελε να πάει, παίζεται το κεφάλι της,η ύπαρξη της...

Ξάπλωσε ραχάδικα κάτω από την κληματαριά και άφησε τα δευτερόλεπτα να στροβιλίζονται εντός της ..

Στο κάτω κάτω μέρος του χρόνου ήταν και η ίδια...

Ας πάρει εκείνος την απόφαση.....

Κτενά Ρούλα