Θα 'ρθώ ξανά... Κατερίνα Πήττα.

Πού πήγαν τα ξανθά μας καλοκαίρια,

αγάπης μου ηλιοφίλητης υφάδι,

ψυχής μου αραχνοϋφαντο μαγνάδι,

κι απόμεινα με αδειανά τα χέρια;

Τ' Αυγούστου μου θαλασσινά νυχτέρια,

του όρθρου μου μενεξεδένιο χάδι,

φωτιά και λάμπος μέσα στο σκοτάδι,

κρυφτήκαν τ' ουρανού τα πεφταστέρια!

Θα 'ρθώ ξανά φεγγάρι κι ουρανέ μου,

ανάσα και ροδάκτινέ μου ήλιε,

στο στόμα να κλειδώνω το φιλί σου!

Αρισμαρί, σγουρέ βασιλικέ μου,

της σάρκας μου ειρήνη και εμφύλιε,

τις νύχτες να ληστεύω το κορμί σου!

Κατερίνα Πήττα 05/07/2021

Πετραρχικό σονέτο