Χαιρετισμός Στη Θάλασσα... Αχιλλέας Φιστουρής.

Η θάλασσα αντιμάχεται τους γλάρους.

Η θάλασσα με το λυσσαλέο πείσμα

και τα γεροδεμένα μπράτσα.

Η θάλασσα που αχολογάει,

όταν η φύση πενθεί.

Ανατριχιάζει καθένας στη θέα της.

Απ’ τους αφρούς των κυμάτων μας γνέφει

και μας καλεί για να ταξιδέψουμε καβάλα,

σαν άτια με τη χαίτη ορθή.

Ψάχνει η ψυχή απεγνωσμένα

να μεθύσει στον αιθέρα,

Ανάλαφρα και γοργόφτερα.

Μαζί στου Πήγασου την ορμή.

Μαζί στο κελαΐδισμα των πουλιών.

Μαζί στο στρώμα σύννεφου,

της αιωνιότητας

Το εσωτερικό μας πηγάδι απύθμενο.

Οι αναμνήσεις μας θολές,

Αργοκίνητες…

Το αέναο λησμονημένο.

Μα από κάπου η μορφή μας φωτοβολεί.

Άπλετη στο φως ντυμένη λικνίζεται,

η ελπίδα…

Και το άρμα της αστραποβολεί.

Η μοναξιά διαλύεται.

Η συντροφικότητα γυρίζει.

Κι όλα γύρω γίνονται φως.

Αχιλλέας Φιστουρής

Φωτογραφία: Α.Φ.