Η Προσευχή Των Νερών...Nikos Katrimoustakis.

Στην Κόψη της Ελπιδας με την

απελπισια'....

.Ακροβατεί ολάκερη η ζωή μας.

Στον Αφρό της ράχης των κυμματων ταξιδευουμε,

έρμαια στις διαθέσεις του καιρού.

Εκεί Συναναστρέφεται η Θάλασσα

κι ο Ουρανός...

Εκεί ξεβραζονται Ναυάγια

κι έρημοι Ναυαγοί σε Αφιλόξενες ξέρες .

Το Ακρογιάλι ήταν πάντα τόπος

συνάντησης...

Κι εγώ προσκαιρος επισκέπτης ήμουν

σε εκκλησία Μυστική.

Το Τελετουργικό ήταν η Προσευχή

του νερού πριν ο ηλιος χαράξει...

Τόπο να δίνει ο βράχος

το κύμα να μην τραυματιστεί .

Μάρτυρας και ο Ουρανός με φωτισμό αλλαγμενο ......

Έτσι για αποφεύγεται η μονοτονία

της σκηνής

Η Εξομολόγηση .........

Θέλει ησυχία....

Ατμόσφαιρα Εμπιστευτική....

Χώρους κλειστούς...

Κολπίσκους και Μακρογιαλια Διχως άνεμο,

Κατά προτίμηση στου Δειλινού την ώρα.

Αλλα Υπάρχουν και κάτι ξερονήσια

ασκητές στη μέση του Τιποτα.....

Με σκισμένα Ράσα και ουλές ως τη μέση...

Γαντζωμενα σ'ενα σώμα ηδυπαθο ρικνο,

που από Πίστη μόνο στέκεται Ορθό........

Ξυπολητο επιμένει ώσπου να σκίσει

τα ρούχα της Σαλωμης...

Μούσκεμα απ'τους αφρούς

και Στείρο Απ το αλάτι.

Αντιστέκεται Στην Εύκολη Πίστη...

Που Απαλλάσσει από Ευθύνες....

Που Παραιτείται από Σκεπτικισμους...

Από Ρίσκα και Απογοητευσεις.....

Που Καποιους κάνει πάλι Παιδιά...

Και Κάποιους άλλους Δήθεν Θεούς.

"Της Ποίησης Τα Βότσαλα Αφημένα στον ήχο του γιαλού...

Στη Διάκριση της θάλασσας προσμένουν

το Συλλέκτη .

ΜΕΡΕΣ ΠΕΡΙΣΣΥΛΟΓΗΣ