Ο μιναρές και το κυπαρίσσι
δείχνουν το στερέωμα να έχει πλημμυρήσει
απ’ αρχέτυπες ιερές θεότητες
το ένα ΕΣΕΝΑ και το άλλο βιβλικές αγιότητες.
Το δένδρο ερωτοτροπεί με το γαλανό του ονείρου,
η κορυφή τρυπά το νέφος του απείρου.
Με ακτίνες φωτός σου στέλνω το φιλί μου
ο αέρας αργολυγάει την κορυφή, ψυχή μου
και προς στιγμή χάθηκες ΕΣΥ
με σκοτίδα περισσή.
«Κυπαρίσσι μου ψηλό χαμήλωσε την κορυφή σου
Ρίξε μου κλώνο να πιαστώ και πάρε με μαζί σου»
Θέλω να σε ιδώ από κοντά,
η ψυχή την ψυχή σου να συναντά.
Ποιο άστρο η κορφή στοχεύει
το αστρί αυτό ο πόθος μου γυρεύει.
Τώρα το κυπαρίσσι ασάλευτο με της σιωπής σημάδια,
φίλος γνώριμος στα σκοτεινά τα βράδια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου