Ερειπωμένα χωριά... Πετούσης Ανδρέας.

Οι κάψες του καλοκαιριού και χειμωνιάς κρυγιότη, αναζητούνε τις φωνές και της ζωής τη νιότη

Στις στράτες τα πατήματα, των ζάλων μπερδεμένα, όλα αυτά στην μνήμη μου, στο χώμα ΄ναι σβησμένα !!

Εδώ πεινούσε η ζωή, εδώ κορμιά διψούσαν, εδώ βροντούσε η φωνή, που οι δρόμοι λαχταρούσαν./

Και δα η θλίψη απέμεινε, τα σπίτια να γεμίζει κι η χαραμάδα κάθε αυγή με φως να την προικίζει.

Περνούν οι μνήμες και πονούν, με ζάλα γερασμένα κι αν έχει στέρνα δάκρυα, χορτάρια... ξεραμένα..

Πετούσης Ανδρέας.

27 / 6 /23 …

Φωτογραφία διαδικτύου ...