Θα 'θελα να σ' αγαπούσα δίχως το τέλος.

Θα 'θελα να σε μισούσα, 

να σε κοιτώ και να μην νιώθω τίποτα, 

να μην μου λείπεις καθόλου, να σε σκέφτομαι 

και το όνομα σου να μην μου θυμίζει τίποτα.

Να πιάνω στα χέρια μου τα πράγματά σου 

και να τα βλέπω σαν βότσαλα που ξέρασε το κύμα.

Να κοιτώ τις φωτογραφίες μας και να νιώθω 

σαν να διαβάζω αθλητική εφημερίδα αντίπαλης ομάδας.

Τόσο αδιάφορη θέλω να μου είσαι, μπορείς;

Εγω δεν μπορώ γι' αυτό σου ζητω την χάρη, 

αν πιστεύεις ότι κάποια στιγμή στην ζωή μας αγαπηθήκαμε 

έλα και πάρε μου τον καημό της απώλειας, 

καθάρισε μου την συνείδηση και κάνε χώνεψη τον χωρισμό.

Μάζεψε όλα τα γυαλιά από το πάτωμα 

γιατί αιμορραγώ με θέληση βουβή 

και θάψε τα στο τέλος του ονείρου, 

γιατί εσύ για μένα δεν έχεις τέλος.

Θυμάσαι;

Πάρε τις φωτογραφίες που μας δείχνουνε μαζί, 

άσε το χαμόγελό σου και την άδεια αγκαλιά, 

κρατά μόνο τα φιλιά μου που σκορπούσαν την καρδιά.

Κι όλα τώρα τα κομμάτια στέκουνε σιωπηλά, 

ακριβά μαργαριτάρια μα η αγάπη πουθενά.

Το είχα γράψει στην πλάτη σου 

γιατί δεν είχα που να ακουμπήσω να το γράψω, 

εδώ μου είπες στις πλάτες μου που σε στηρίζουν.

Μα η προφητεία της στιγμής, άλλος ένας δρόμος της ζωής.

Σε σκέφτομαι και λιποθυμά η καρδιά μου, 

σε βλέπω και λαμπιρίζει η ψυχη μου.

Έτρεξα να σε προφτάσω μα δεν πρόλαβα να σε αγγίξω.

Το χάδι που με λαχτάρα έτρεμα να σου δώσω 

χάθηκε στην ομίχλη της φυγής.

Έτρεξα να σου μιλήσω μα η μιλιά μου είχε χαθεί.

Όσο δυνατά και να φώναξα 

οι λέξεις μου βούλιαξαν πριν καν τις ξεστομίσω.

Έτρεξα να σ' αγκαλιάσω μα είχε περάσει μια ζωή.

Τώρα όσο και να τρέξω 

δεν προλαβαίνεις να πιστέψεις πόσο πολύ σ' αγάπησα ζωή μου.

Θα 'θελα να σ' αγαπούσα δίχως το τέλος.

Με μόνο την αρχή μάτια μου...