Σε πέτρινα άγονα βουνά,
στον ήλιο και στα χιόνια,
ξυπόλυτη περπάτησα
απ'τα παιδικά μου χρόνια.
Ηπια και στάσιμα νερά,
χόρτασα με ραδίκια,
δέχτηκα μπόρες ξέσκεπη,
ξάπλωσα στα χαλίκια..
Μεγάλωνα σιγά σιγά,
ντυνόμουν μ'αποφόρια,
μα στο μυαλό μου αρμένιζαν
του ονείρου τα βαπόρια.
Δεν έσκυψα! Δεν σκιάχτηκα,
ειχα παράδειγμά μου,
την μάνα που με γέννησε
σημείο αναφοράς μου..
Οτι κι αν κάνεις μου λεγε,
ψηλά την κεφαλή σου!!
Κράτα την περηφάνεια σου
σε όλη την ζωή σου.
Να μην καταδεχτείς ποτέ,
χαράμι ένα ψιχάλι!
Να μη ζηλέψεις κανενός,
τα έχη και τα κάλλη.
Μα 'ρθε στιγμή που κιότεψα!
Φαίνεται δεν της μοιάζω..
Αλλά από σήμερα κι εγώ,
πανί στο ξάρτι αλλάζω..
Χαράζω ρότα, ξεκινώ,
ονειρικό ταξίδι,
θα βρω τον τόπο που 'χει φως,
...Τριάδα Ζερβού...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου