Φόρεσες της αγάπης προσωπίδα
και ντύθηκες με αετού φτερά
σκέπασες του χρόνου την ρυτίδα
και να πετάξεις θέλησες ψηλά
να δεις τον κόσμο μ' άλλο μάτι
να ζήσεις όνειρα τρελά
Μα οι αετοί δεν βάζουν προσωπίδες
κρύβουν τα πάθη τους σε απάτητες κορφές
τα όνειρα τους ξέρουν και τα ζουν με καταιγίδες
δεν τους φοβίζουν της ζωής οι συννεφιές
Προκάλεσες τον χρόνο τον δεσμώτη
και πέταξες με ψεύτικα φτερά
γύρεψες να βρεις φιλί της νιότης
σαν αετός να νιώσεις μια φορά
στον ουρανό σαν δον Κιχώτης
για να κερδίσεις μια χαρά
Σε ευχαριστώ καλέ μου φίλε !
ΑπάντησηΔιαγραφή