Μεγάλο αίνιγμα ο Απρίλιος μες στο μυαλό.
Όλα σε τάξη κι όμως σκορπισμένα,
παράφορα και προς το βράδυ άφωνα μηδενικά.
Κάθε τι ακριβαίνει μέσα στη σιωπή.
Εκεί ανήκουν οι ταγμένοι,
παράδειγμα οι νοικοκυρές όταν σκυφτές μαζεύουνε
των τραπεζιών τα ψίχουλα
κι ύστερα στα πουλιά τα πετούν,
μήπως βγάλει φτερά η καθημερινότητα.
Αλλά το θάμβος είναι ακόπαστο,
κάθε στιγμή όλα συμβαίνουν λες σε πεδίο βολής.
Αν χαλαρώσω.
Προς θεού την καθημερινή παρθενικότητά μου,
λέει ρουτίνα ως και το ψωμί.
Άκηπος κήπος
Μεταμορφώσει ιερότατες κάτω απ’ το φως
του ήλιου,
το χλωρότατο σε ξερό
εκεί όπου περίμενες κάποιαν ανθοφορία.
Ανοίγεις το παράθυρο,
όλα του χώματος στα μαύρα
λες κι ο ανθώνας ασκητεύει.
Όμως εδώ το ρόδο
με πολύφυλλες τις αμαρτίες θα υψωθεί
απ’ το αόρατο νωπό.
Άκηπος κήπος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου