Να παρω το καρβουνακι
και να ζωγραφισω λιγο τη θαλασσα ...
Να τις βαλω οσο μπλε χρειαζεται η ψυχη μου ακριβως ..
ουτε περισσοτερο ..ουτε..λιγοτερο...
Φοβαμαι μην κανω λαθος και δεν σ'αρεσει ....
Να λιωσω λιγο το θαλασσι χρωμα στα χερια μου ....
Φοβαμαι να.μη..θερμανθει πολυ
και δεν πιανει στο χαρτι το σχεδιο ..Σου ..
Ετσι ..θα το αφησω ..γαλαζιο ..η τυρκοαζ ...
με το πρασινο δενει απολυτα ...
Μια μιξη θα καν
ω ...σιελ ανοιχτο με μπλε σκουρο
...τι δυσκολο χρωμα του ουρανου ...
Τι χρωμα εχει .και παιρνει και η θαλασσα...
απ'τα συννεφα και τον ηλιο .... και οταν βρεχει ....;;;;;
Αποφασισα ...δεν θα αλλαξω τιποτα .....
με το καρβουνακι μου θα συνεχισω .... θαλασσα....
δεν εχεις χρωμα ....εισαι αχρωμη ..στ'αληθεια ....
Ψεματα εγω δεν ζωγραφιζω ...
Αλλα πως εχεις μια γευση αλμυρη .... στα χειλη μου .....
ενα χρωμα ....απεριγραπτο.....στων ματιων μου τη θορια .....
ο κοσμος ολος φανταζει μεσα σου ...
και ο αγερας αναπνοη γλυκια ..γεμιζει την ψυχη
Αληθεια ...ποτε θα σε δω ...να ..σε αγγιξω.
λιγο με τα χερια ..μου ..να σε νιωσω ..
και να μαθω τι χρωμα εισαι ....;;;;;;;;
Θελω να σε ζωγραφισω....
οπως θα σε δουν τα ματια της ψυχης μου
..πινακας ...των σκεψεων ..μου
...που ..θα το ..ανεβασω ..στον ..ουρανο......
και θα του πω ..εισαι το χρωμα των ονειρων μου που
....γαληνευεις τη θαλασσα.... μου .
και της δινεις χρωμα .......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου