Άκου άκου, ένα φιλί στου ανέμου τη βοή
ενός μαχαιριού την αστραφτερή σιωπή
του όπλου την απειλή
το βαθύ αναστεναγμό εκεί κάτω στο γκρεμό.
Άκου το βουβό κύμα
κουράστηκε να φωνάζει κι είναι κρίμα...
Άκου η βροχή κλαίει κι αυτή
απόμεινε μονότονη μουσική
έχασε ήλιο κι ουρανό
το συννεφάκι το γελαστό.
Άκου τις άδειες ματιές
πόσο φλύαρες Θεέ μου, δες
άκουσε το κοιμισμένο χθες
κράτησε το χεράκι του,αν θες.
Άκουσε το λυπημένο μου τραγούδι
η μελισούλα, γονιμοποιεί λουλούδι
άκουσε της νύχτας τις πεθυμιές
αχ, άσε κατά μέρος τις ντροπές!
Άκουσε του έρωτα τις απιστίες
κρύβονται σαν να 'ναι αμαρτίες..
'Ακου και μένα, ποτέ δε θα ξαναπώ
πόσο πολύ σε λαχταρώ
πόσο σε θέλω απεγνωσμένα
άκουσε λάγνα βογγητά, λόγια λαχανιασμένα
μια φωνή βραχνή να σε καλεί ερωτευμένα....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου