Σαν πούπουλο που αεράκι με μυσταγωγία θα με φέρει..
θα σε αγγίξω...
θα κλέψω μυστικά που οι πόροι σου κρατούν
και δεν αφήνεις να κυλήσουν στο κορμί μου
κι ας ιδρώνεις...
ιδρώνεις από αγωνία..ιδρώνεις από ηδονή..
ιδρώνεις από ευτυχία κι από πόνο ενίοτε...
κι εγώ πάντα εκεί να πάρω κάθε σταλαγματιά...
θα σιμώσω αθόρυβα σαν αιλουροειδές
κι ας μην έχω πεπατημένη την τόση ησύχία...
θα βγάλω την ψυχή μου σα να ήταν πουκάμισο
και το στέρνο σου θα σκεπάσω..
ελπίζω ένα χτυποκάρδι να γίνει η ραφή...
εύχομαι μιαν ανάσα βαθιά να γίνει πέλαγος
να κολυμπήσει δίχως σωσίβιο πια...
εσύ μπορείς όσο αντέχεις να βαστάς...η λακουβίτσα
που μέσα της παραδέρνει μια φλέβα στο λαιμό σου όμως,
θα είναι ο απόλυτος προδότης...
δεν έχω να κάνω πολλά...
μόνο να βάλω μια σφραγίδα πάνω σου
από το κοραλλένιο μου κραγιόν...
δεν έχω μήτε να πω πολλά...
μόνο να επιτρέψω στο δάχτυλό μου
να σκαρφαλώσει πάνω σου
γυρεύοντας τον αντίθετο πόλο του μαγνήτη...
θα δέσω μια ονειροπαγίδα στο προσκεφάλι σου..
θα πιάσω τα όνειρά σου
και σαν χρυσόψαρα σε γυάλα θα τα βάλω...
εσύ μπορείς όσο επιθυμείς να δοκιμάζεις
να παριστάνεις στίχο δίχως νόημα...
ξέρεις και ξέρω πως πάνω σου..μέσα σου..
γράφω ιστορία κάθε στιγμή...
τύλιξε τα παγωμένα μέλη σου γύρω μου..
είμαι αρκετή φλόγα να ζεστάνω
εμάς..καρδιές..κάμαρη και όνειρα..
αθόρυβα κι ανάλαφρα θα σιμώσω..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου