"ΠΡΟΣΑΝΑΜΜΜΑ ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΤΗΣ"... ΒΑΣΙΛΙΚΗ Α ΓΑΒΑΛΑ

-Θέλω πολλές νύχτες να αναλωθώ μαζί σου!
Όλη μου τη ζωή και πάλι δε φτάνει! 
Πρέπει να πάρω παράταση από το χάρο!
-Μη χάνεις χρόνο...Ξεκίνα τώρα...
-Μη μου ξαναπείςλόγια που έγραψαν οι άλλοι… 
Θέλω τα δικά σου τα ψεύτικα τα ελεεινά… 
Τι γράφει αυτό που μου στέλνεις; 
Δε φαίνεται!

-Έντυπο αίτησης είναι !
-Αυτό το βλέπω, αλλά τι αίτησης;
-Για την παράταση που έλεγες!
-Δε χρειάζεται αίτηση στο χάρο, 
ένα κλείσιμο του ματιού φθάνει...
Κι αυτός άνδρας είναι!
-Και εσύ ΓΥΝΑΙΚΑ!

-Αν δοκίμαζες λίγο από το μέλι του κορμιού μου, 
θα έσπαγες τα δεσμά της φυλακής σου!
-Τι γυναίκα είσαι εσύ Θεέ μου!
-Από εκείνες που πρέπει να γίνονται καλή συνήθεια, 
καθώς οι καλές συνήθειες δεν κόβονται! 
Αμαζόνα, αν έχεις ακουστά… 
Είμαι μια από εκείνες που ο εραστής τις θέλει επάνω του 
να τον κουρσεύουν μέχρι στάλα!

-Κάτι τέτοιο;
Ρώτησε στέλνοντας ένα ερωτικό αρχαίο γλυπτό 
σύμπλεγμα ενός ανδρικού ξαπλωμένου κορμιού 
και μιας θεάς που του έκανε έρωτα!

- Ναι έτσι, μου μοιάζει με ένα που είδα στην Πομπηία! 
Σεισμός γινόταν, 
ηφαιστειακές εκρήξεις, 
χαλασμός κι εκείνοι οι τυχεροί, 
ένιωθαν τόσο υπέροχη ηδονή, 
που δεν ξεκόλλαγαν ο ένας από τον άλλο! 
Προτίμησαν να μην πάψουν να είναι « ένα κι όλον», 
πεθαίνοντας, αντί να τρέξουν να σωθούν! 
Αυτή είναι η δύναμη του έρωτα που υπερκεράζει το κάθε τι!

-Ο καλύτερος θάνατος;
-Ναι ηδονικός...
Συμμετέχει κι εκείνος στο ζευγάρωμα, 
βρίσκοντας έτσι τον τρόπο να ζήσει έστω και μια στιγμή! 
Ο έρωτας είναι κομματάκι ζωής θανάτου, 
ηδονή, λύπη, απώλεια, 
χαρά, απουσία, ευδαιμονία, όνειρο, 
τάρταρα, Εδέμ, θάλασσα, ουρανός, 
Μπεν… Ινώ και πάλι από την αρχή!

Τώρα στο ασανσέρ μπήκες και εσύ! 
Κάποτε με ρώτησαν αν έχω κάνει έρωτα ποτέ εκεί μέσα...
Τι λες πως απάντησα;

-Πως θα ήθελες, αλλά δεν σου έχει τύχει...
Αλήθεια ποια είναι τα πιο απίθανα μέρη 
που έχεις κάνει έρωτα;

-Δεν είναι λίγο αργά για νέες ιδέες; 
Δεν υπάρχει περίπτωση να ήθελα και να μην είχε τύχει... 
Και ήθελα κι έτυχε και πέτυχε! 
Προσδοκώ να ξανατύχει, αρκεί να μη ζαλίζεσαι!

-Δηλαδή;
-Ευτυχώς έχω το χάρισμα να διαλέγω εραστές με φαντασία...
Έτσι ανάβοντας το φυτίλι έρχονται χιλιάδες αστεράκια! 
Φαντάσου μια φορά λιποθύμησα από ηδονή...
Φοβερή εμπειρία!

-Αν ήθελες να μου ψιθυρίσεις κάτι στο αυτί, 
τι θα μου έλεγες;
Άδραξα την ευκαιρία για να μιλήσουμε! 
Ήξερα πως δεν θα άντεχε να αρνηθεί 
κι ας κινδύνευε να γίνει αντιληπτός από το μαντρόσκυλο!
-Να σε πάρω από το καινούριο μου κινητό, 
που επιτέλους δάμασα, να σου πω;
-Ξέρεις τον αριθμό μου;
-Το πολύ πολύ να καλέσω κανέναν πιο άγνωστο από εσένα, 
που ποτέ δεν σε έχω δει, 
ούτε από φωτογραφία, στις τρις και μισή τη νύχτα!’
Όλα είναι θέμα τύχης γλυκιά μου αγάπη…

-Για προσπάθησε...Μπορεί να είσαι τυχερή!
-Εσύ θα είσαι ο τυχερός!
Είπα νιώθοντας σαν το ψαρά 
που αισθάνεται το ψαράκι να τσιμπάει…
-Νόμιζα πως κάπου το είχα γράψει 
αλλά είναι το ΙΣΒΝ του νέου μου βιβλίου! 
Θα ψάξω αλλού και για να κορυφωθεί 
η αγωνία θα σου λέω ένα ένα νούμερο! 
Όμως φοβάμαι πως έτσι θα ξεχάσω 
τι θέλω να σου πω στο αυτάκι! 
Λοιπόν αρχίζει με 698…

Σε καλό δρόμο είσαι...
-Ντουγρού για το γκρεμό!
-Χαχαχα! Και γκρεμός έγινα;
Σκέφτηκα πως νια να το χαρεί πρέπει να του το κάνω δύσκολο! 
Έγραψα ένα ακόμα νούμερο, 
καθυστερώντας να αποκαλύψω τα επόμενα 
που τάχα δε θυμόμουν!

-Μάλλον αλλού πήρες...
Να σε αφήσω να τα "πείτε", 
έγραψε το ζηλιάρικο μωράκι μου, 
που δε θα το άλλαζα με κανένα… 
Αυτό όμως ήταν το μικρό μου μυστικό! 
Θεέ μου σκέφτηκα, 
δεν μπορεί να συναντηθήκαμε 
για να προκαλέσουμε λύπη ο ένας στον άλλο... 
Άλλη είναι η εξήγηση... 
Φάνηκε απογοητευμένος γράφοντας:

-Έρωτα καλό βράδυ...
Πάω για νάνι , είμαι πτώμα!
Αμέσως ήλθε το τραγούδι :
Να κοιμηθούμε αγκαλιά του Βασίλη Παπακωσταντίνου.
‘Μou leipei i agkalia sou matia mou».

Κάποια στιγμή, που μου φάνηκε μαγική στα αλήθεια, 
ακούγοντας τη νυσταγμένη φωνή του 
τρελάθηκα από τον πόνο που δεν τον είχα κι ήταν με μιαν άλλη! 
Θεωρώντας δίκαιο να πονέσει κι εκείνος του είπα:

-Η νύχτα χθες ήταν δική μας 
κι ας ήμουν με κάποιον άλλον! 
Πρώτα στο Μέγαρο μουσικής, 
στο γάμο του Φίγκαρο, 
ύστερα στο HILTON για φαγητό 
και μετά στο κρεβάτι του με σένα! 
Οι αναστεναγμοί μου πλήγωσαν τη νύχτα.. 

φαντασίωσή μου με λυπήθηκε 
και φέρνοντάς σε μέσα μου , 
έκανε τα χάδια και τα χείλη του, δικά σου! 
Της νύχτας οι ανάσες απόψε ήταν μόνο δικές μας...
Μου έκανε έρωτα όλη νύχτα, 
μα λίγο πριν το ξημέρωμα, έφυγα από την αγκαλιά σου, 
πριν η φαντασίωση μου, η καλή μου νεράιδα, 
υποκύψει στο φως της αδυσώπητης μέρας 
προτού αγάπη μου, η αστερόσκονη της μαγείας 
σκορπίσει και μείνει ο έρωτας μας γυμνός!

-Είναι απόσπασμα από κάποιο μυθιστόρημά σου;
Με ρώτησε κι εγώ με σκληράδα ομολόγησα πως, 
ήταν η δεινή πραγματικότητά μου! 
Σκέφτηκα με θλίψη ότι ο καθένας πριν κοιμηθεί αγάπη μου, 
παίρνει κάτι αγκαλιά, τον εγωισμό του, 
την αξιοπρέπειά του, άλλος τις αναμνήσεις του, 
κάποιος τις ενοχές για τα λάθη του 
κι εγώ εκείνη τη νύχτα πήρα αγκαλιά το ψέμα μου, 
που μου έκανε ομολογουμένως τον ύπνο πολύ άβολο.

-Κι αν συνέβη, δε αντέχω να μου το λες! 
Ποτέ μη μου το πεις!
-Άραγε με είχε πιστέψει; 
Ποτέ δεν έμαθα… 
Ήταν αλήθεια ότι αυτή η σχέση μου άφησε πολλά 
και βασανιστικά ερωτηματικά, 
που πιστεύω πως ποτέ δε θα απαντηθούν 
κι ίσως έτσι είναι καλύτερα 
για να μη χάσει την παραμυθένια της διάσταση…

-Πολλές φορές στα μυθιστορήματά μου 
σε αποκαλώ έρωτα μαγική δύναμη, 
γιατί έτσι σε νιώθω, 
αφού μπορείς να ξεπεράσεις αποστάσεις, 
να κατανικήσεις τη λήθη ,
ακόμα και τον παντοδύναμο χρόνο, 
ανατρέποντας τα πάντα μέσα σε μια στιγμή 
σαν καυτός σαρωτικός άνεμος! 
Ακριβώς έτσι σε νιώθω να με παρασύρεις 
σ’ ένα αβέβαιο αύριο, 
φέρνοντάς με κοντά ή μακριά στον Μπεν.

Στ’ όνομα σου μικρέ φτερωτέ θεέ, 
όπου χύθηκαν πολλές ακριβές σπονδές, 
δάκρυα, μύρο, χρυσός κι αίμα προαισθάνομαι 
πως γρήγορα θα καταθέσω και τις δικές μου ξανά. 
Η εποχή των θυσιών φαίνεται πως είναι προ των πυλών. 
Έτσι μου ψιθύριζε το αλάνθαστο μέσα μου…

Κάποιοι για χάρη σου απαρνήθηκαν ολόχρυσα στέμματα 
ή πρόσφεραν ολόκληρα τα βασίλειά τους για να σε κατακτήσουν… 
Εμένα άραγε ποιο τίμημα θα μου ζητήσεις αυτήν τη φορά 
να για να μπεις στη ζωή μου αναστατώνοντάς την υπέροχα;

- Έρωτά μου, όμως δεν αγοράζεσαι ούτε πουλιέσαι 
κι ας λέγεται το αντίθετο. 
Ανεβάζεις με χαρά στα ανάλαφρα φτερά σου 
όποιον θέλει να ταξιδέψει 
και ας μη νομίσουν κάποιοι πως φταις εσύ 
για όποιον ζαλίζεται και δεν μπορεί να πετάξει!

Έρχεσαι απρόσκλητος ξαφνικά, για να αναστατώσεις αναπάντευχα, 
μαγευτικά το είναι, 
αποφεύγοντας όσους σε κυνηγούν να σε παγιδεύσουν!

Είσαι μια δύναμη ζωογόνα, σαγηνευτική. 
Γεννάς όνειρα, προσδοκίες, υπερβαίνοντας τα ανθρώπινα όρια 
για να εξυψώσεις το γήινο στους αιθέρες. 
Κάποτε εξαπατάς τους ερωτευμένους 
κάνοντάς τους να τρέφουν όνειρα απατηλά 
και τότε γεμίζεις τις καρδιές απογοήτευση και θλίψη, 
σέρνοντάς τες στα τάρταρα! 
Αχ, φοβάμαι πως κάτι τέτοιο θα ζήσω κοντά στον Μπεν… 
Λυπήσου με! 
Δεν έχω τις αντοχές που άλλοτε είχα…

Λυπήσου
μην παγιδεύεις
αιθέρια πεταλουδίτσα
στον ιστό σου...
Λυπήσου τη δίψα της
για νέκταρ
τη λαχτάρα της
να φτερουγίζει ελεύθερη.
Μην της υπόσχεσαι
αέρινα φιλιά
φρούδα αγκαλιά
ταξίδι μακρινό
σ' έναστρο ουρανό
μα, όσα δεν έζησε
αναλογίσου
στερήσου
το θύμα σου εσυ
δείχνοντας
πως η αγάπη
δεν παίρνει
χαρίζει ζωή.

-Στο όνομά σου έρωτα έχουν γίνει μεγαλειώδεις χειρονομίες, 
αυτοθυσίες, αλλά και ραδιουργίες, 
αυτοχειρίες και εγκλήματα. 
Όμως εσύ δεν παύεις να είσαι υπέροχος 
ακόμα κι αν κρατάς δίκοπο μαχαίρι!

Ξέρω πως σου αρέσει να φανερώνεις 
τα πολλά σου πρόσωπα ένα ένα , 
μέσα από τα τόσο συναρπαστικά σου παιχνίδια. 
Τώρα τρύπωσες και στο διαδίκτυο 
για να ανταριάσεις και τη δική μου τη ζωή, 
λες και λίγες φουρτούνες τη βρήκαν μέχρι τώρα… 
Να μου πεις μια πάνω μια κάτω, διαφορά δεν κάνει...

Γεννάς στις ψυχές μας 
πίστη και υποψία συνάμα, 
ενοχή και συγγνώμη κι όλου του κόσμου τα αντιφατικά 
κι έτσι γίνεσαι υπέροχα σαγηνευτικός! 
Έχεις μοναδικό τρόπο να είσαι υποσχετικός, 
συντροφεύοντας τη ψυχή στο πιο ιδανικό της ταξίδι, 
θεραπεύοντας κάθε της αδυναμία ή ατέλεια. 
Διώχνεις ή φέρνεις ανασφάλεια, 
απαισιοδοξία μοναξιά και μιζέρια 
κατά το δοκούν κι αναπάντεχα, 
έτσι που με ξαφνιάζεις με κερδίζεις σε ένα παιχνίδι 
κομμένο και ραμμένο στα δικά σου μέτρα!. 
Κάνεις το φτωχό πλούσιο και τον αδύνατο δυνατό, 
από τη μια στιγμή στην άλλη 
κι είσαι ικανός να διώξεις τα γηρατειά φέρνοντας πίσω νιάτα!

-Ναι όλα αυτά Εσύ!
Όμως πες μου μαγεία μου, 
ποιο ακριβό τίμημα θα αιτήσεις αυτή τη φορά, 
κατέχοντας πως όπως πάντα ερωτευμένη ούσα 
πρόθυμα θα καταβάλω; 
Και μη νομίζεις ότι με ξεγελάς κάνοντας κάθε θυσία, 
όσο δυσβάστακτη κι αν είναι, να μοιάζει δίκαιη! 
Ξέρω καλά σε κάθε περίπτωση τι πληρώνω!

Μη θαρρείς πως τυλίγοντας κάθε τι 
με τη μεθυστική σου αύρα, 
για να μοιάζουν όλα εφικτά με παραπλανάς… 
Αν κι ερωτευμένη βλέπω όσα υπάρχουν, 
αλλά τα ανύπαρκτα, καθώς μισώ να τρέφω αυταπάτες! 
Ωστόσο δεν μπορώ να μη σου αναγνωρίσω πως, 
σαν γέννημα μιας υπέροχης φαντασίας, 
υπερβαίνεις την πεζή πραγματικότητα, 
προκαλώντας έξοχα, μοναδικά, ηδονικά συναισθήματα!

Οι φαντασιώσεις που μου δημιουργείς 
αγγίζουν την πραγματικότητα 
γεμίζοντας την καρδιά μου αγαλλίαση.

Είσαι ή μόνη δύναμη που όσο ξοδεύεται, τόσο γιγαντώνεται! 
Μέσα από τη φλόγα σου γίνεσαι στάχτη, 
για να ξαναγεννηθείς στη στιγμή μαγικά. 
Γίνεσαι λάμψη ματιάς, φωτεινό χαμόγελο, 
ουράνιο χάδι, αγγελικός ύμνος, 
που ακούγεται ακόμα και στην κόλαση, 
όπου με σέρνεις!

Αν κι έχει χυθεί πολύ μελάνι από εμάς τους συγγραφείς, 
τους ποιητές και τους ερωτευμένους 
θέλοντας να σε εκφράσουμε και να σε ζωντανέψουμε, 
κανείς μας δεν μπόρεσε ποτέ να σε περιγράψει 
όπως πραγματικά είσαι, 
καθώς φανερώνεσαι τόσο διαφορετικός στον καθένα μας! 
Αυτή σου η ικανότητα είναι σύμφυτη με την ύπαρξή σου, 
που απρόσκλητα έρχεται κι αναπάντεχα φεύγει, 
καταδεχόμενος τους εκλεκτούς σου για λίγο! 
Σου αρέσει να μπαίνει από το παράθυρο, 
ενώ όλοι σου ανοίγουν την πόρτα 
κι όταν διπλομανταλώνουν για να σε κρατήσουν, 
εσύ Έρωτά μου, εξαϋλώνεσαι μαγικά και χάνεσαι, 
λες και δεν υπήρξες ποτέ!

Θαυματοποιός στ' αλήθεια είσαι! 
Θα μπορούσε κανείς να σου αΛΟντισταθεί, 
και να μην παραδοθεί στα γλυκά βασανιστικά σου χέρια, 
ακόμα κι αν ήξερε πως θα πληγωθεί και θα υποφέρει;

Άραγε, υπάρχει κανείς 
που κάποτε δεν υποκλίθηκε στο μεγαλείο σου; 
του μικρού μεγάλου θεού; 
Ίσως αυτή είναι η μόνη υποθετική ερώτηση, 
που φέρνει στα χείλη όλων σαν βέβαιη αρνητική απάντηση, 
τη λεξούλα «όχι»

Υποκλίνομαι ταπεινά, μπροστά στην αξία 
κι αναγκαιότητά σου, 
μικρέ μου, μεγάλε μου θεέ, 
παραδίνομαι άνευ όρων στην αγκαλιά σου!

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ Α ΓΑΒΑΛΑ
ΠΡΟΣΑΝΑΜΜΜΑ ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΤΗΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου