Στον Αστερισμό της ΕΛΠΙΔΟΒΡΙΘΕΙΑΣ... Κική Γαβαλά.

Tο μυστήριο του αγνώστου συναρπάζει 

δεν υπάρχει αμφιβολία... Έτσι στη σκοτεινιά του fb 

βολτάρουν προσδοκίες κι όνειρα στο φλού, 

χωρίς συγκεκριμένο προορισμό και χωρίς 

συγκεκριμένον αποδέκτη... 

Αρκεί μια τυχαία ανάρτηση που οφείλεται στη διάθεση 

ή και έμπνευση της στιγμής και άμεσα σε κάποιους 

καλλιεργούνταΙ ελπίδες, καταδικασμένες να πεθάνουν 

άδοξα συνήθως...

Ένας απέραντος ουρανοχώρος είναι το διαδύκτιο τυλιγμένος 

μες τα ατέρμονα κι αδιόρατα πέπλα της ελπιδοβριθείας...

-Άραγε αυτό το γράφει για μένα;

-Μα ναι σίγουρα σε μένα αναφέρεται!!!

Συχνά σκεφτόμαστε για κάποιες γλυκιές αδέσποτες αναρτήσεις, 

που ταιριάζουν γάντι σε εκατό χρήστες, καθώς μιλάνε 

για έρωτα, για προδοσία, για ανεπανάληπτες αναμνήσεις, 

για λόγια που ειπώθηκαν ή θα επιθυμούσαμε να έχουν ειπωθεί...

Αναφέρονται σε ερωτικά χάδια και φλογερά φιλιά 

κι όχι από ποιητές ή λογοτέχνες μόνον, αλλά απο 

μυριάδες άλλους αντιγραφείς χρήστες

Μιλάνε για όρκους, για υποσχέσεις και για ζεστές 

γλυκιές αγκαλιές. Είναι παγίδες ονειρικές...Το τυράκι 

είναι η ρομαντική ανάρτηση...Σου χαρίζουν για λίγο 

μια υπέροχη ουτοπία γεμάτη ερωτισμό...

Ναι διάχυτο ερωτισμό αποπνέει το διαδύκτιο 

που μαγνητίζει εραστές και ανέραστους!

Μια ονειροφαντασία είναι που όλοι αναζητάμε 

σαν υποκατάστατο της μιας πραγματικής ζωής μας, 

που απαρνιόμαστε πρόθυμα και συνειδητά...

Τη θυσιάζουμε στο βωμό του ανέφικτου έρωτα, 

της ερωτικής έλλειψης, της ερωτικής παντοδυναμίας 

της ερωτικής αδυναμίας!

-Έμμεσα μου ζητάει συγγνώμη...Έχει μετανιώσει...

-Ακόμα με σκέφτεται...Δεν με έχει ξεχάσει...

-Δε θα τον ξεπεράσω ποτέ!!!

Έτσι γιατρεύεται ή μοναξιά...Με ψέματα!

Κι ο πληγωμένος εγωϊσμός με μηνύματα που στέλνονται 

από έναν χρήστη σε άλλους πενήντα ταυτόχρονα 

στα πέρατα της γης!

Έτσι ξαναρχίζει η διαδικασία αναζωπύρωσης συναισθημάτων 

που θεωρούσαμε κοιμισμένα, ακόμα κι αν τα είχαμε θάψει 

βαθιά και ποτέ δε τα μνημονεύαμε τώρα ξυπνάνε μέσα μας 

φέρνοντας ταραχή... Μια ταραχή ασυνείδητα επιθυμητή 

σαν ζωτική ανάγκη! Μαγικά δένεσαι στο άρμα της φαντασίας 

και παραδίνεσαι στην προσδοκία της ηδονής σε αγκαλιές 

που νιώθεις να ανοίγουνγια σένα και... Μόνο για σένα...

Σε αγκαλιές που άγνωστο γιατί ενώ μίσεψαν μακριά 

κι ίσως ανεπιστρεπτί,εσύ τις αναζητάς  διαβάζοντας 

ένα ποίημα που δεν απευθύνεται σε σένα, 

αλλά σε χίλιους δυο  άλλους χρήστες... 

Ούτε καν  είχε γραφεί για σένα,  είναι μια δημιουργία παλιά, 

πολύ πριν εσύ υπάρξεις  σαν κάτι περαστικό κι ανώδυνο 

στη ζωή του ποιητή  ή της ποιήτριας! 

Δεν εμπνεύστηκε από εσένα αυτή είναι η αλήθεια...

Εσύ όμως πρόθυμα παραπλανάς τον εαυτό σου 

πείθοντάς τον να ριχτεί στη φωτιά που καίει για άλλους 

κι όχι για σένα, όσο τρελλά κι αν το ήθελες...

-Αχ πόσο νοσταλγώ την εποχή που τα αληθινά λουλούδια 

έρχονταν στη διεύθυνσή μου με το ραβασάκι 

που είχε το όνομά μου! 

Την εποχή που μου έκλεινε το μάτι ή μου έδινε το φιλί 

και χάδι του ζωντανά, ολοζώντανα χώνοντας 

το ζεστό του χέρι κάτω από την μινι φούστα μου!

Συνειδητοποιείστε ότι τίποτα δεν μπορεί να είναι προσωπικό 

στο άπερο χώρο του fb, που αιωρείται γύρω μας 

παίρνοντας υπόσταση από τα ΘΕΛΩ , 

από τις ΑΝΑΓΚΕΣ και ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΕΣ ΔΙΚΈς ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ!

Ας μη βαυκαλιζόμαστε φίλοι μου...

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ ΤΟ ΥΠΑΡΚΤΟ

ΓΙ ΑΥΤΟ Ο .ΕΡΩΤΑΣ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ ΔΕ ΖΕΙ ΟΥΤΕ ΠΕΘΑΙΝΕΙ...