Εμένα Δε Με Αγάπησε Κανείς... Θώμη Μπαλτσαβιά.

Με τα πόδια γυμνά θα'θελα όλη τη γη να σεργιανίσω..

να νιώσω το κρύο της..να νιώσω τη ζέστη της από τα

πέλματά μου, να φτάνουν στην καρδιά...

θεοί των ουρανών..όπου κι αν κατοικείτε..

σχέδια για μένα μην κάνετε! ωωω είναι τόσο απλό μες

την πολυπλοκότητά του: εμένα δε με αγάπησε κανείς..

μήτε θεός..μήτε θνητός..

ντύθηκα παιδί καιρούς που δεν έπρεπε..

ντύθηκα γυναίκα όταν ακόμη και ο χρόνος αλλού

το βλέμμα είχε στραμμένο..

ντύθηκα αλήθεια σε παραστάσεις που το ψέμμα σκηνοθετούσε..

θεοί των ουρανών..τάματα εγώ δεν έχω για σας παρά ικεσίες..

ξημέρωνα με ό,τι στα χέρια της κρατούσε η αυγή.. 

πεσκέσι δικό σας..πορευόμουν με όποιο φεγγάρι στολίζατε

τον ουρανό..δίχως παράπονο..

με παπούτσια ή χωρίς..εμένα δε με αγάπησε κανείς...

ντύθηκα γέλιο όταν το δάκρυ βασίλευε...

ντύθηκα αξιοπρέπεια και κουρελιάστηκε το φουστάνι μου..

ντύθηκα υπόσχεση όταν κανείς δε γύρευε υποσχέσεις μα

για αίμα η δίψα ήταν ορόσημο..

ωωω..μα είναι τόσο απλό μες την πολυπλοκότητά του:

εμένα δε με αγάπησε κανείς..

τώρα τι να ντυθώ..δεν ξέρω..

μήτε αν παπούτσια ποτέ θα χρειαστώ..

θεοί των ουρανών!! τι ξημερώσατε πάλι; 

τι φεγγάρι να προσμένω πια τα βράδια;

με τα πόδια γυμνά..δίχως σφυγμό να νιώθω..

ξεκινώ το σεργιάνι τούτο..