Μέσα στην ομίχλη η υγρασία διοικεί
Ερωτοτροπεί με τον Ήλιο, εκκρεμότητες αφήνει
Το στήθος της ο κρύος βοριάς ακουμπά
Που άτολμα πλησιασε , την ζωή της να αφανίσει
Όλα οδηγούν την ζωή έως εδώ
Όπου τα πάντα ευημεροι επισκέπτες
Κενουργια εμπόδια πάντα νικάς
Ηφαίστειο το αίμα , ξεπηδά από τις φλέβες
Ίλιγγος που θαμπώνει τις σκιές
Στα πέλαγα ρίχνει άγκυρα ,το φως της ελπίδας
Ανατέλλει της επιθυμίας η φωνή
Οι τύψεις να βουλιάξουνε σε ανήκουστη καταιγίδα
Ύψωσε το κατάρτι της φυγής
Πανί διάφανο, λευκής αλμύρας
Κάτω από τον ουρανό που επέλεξες να ζεις
Μέσα από γέφυρες που άντεξαν στην καταιγιδα
Χτυπά η ζωή ,την πόρτα της ψυχής
Πολύτιμα πετράδια ,οι αντοχές στα χέρια σου πλεγμένες
Νούφαρο λίμνης γλυκού νερού
Σαν άμορφη ύλη του άπειρου , η φυγή σου αγαπιέται!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου