Δεν γράφω πια ποιήματα,
απλα ντύνω τις λέξεις μου
με ρούχα αστραφτερά!!
Α τις ξετσίπωτες!!
Αρνούνται τα ενδύματα!
Γυμνές,ρακένδυτες,
χοροπηδούν μπροστά μου..
Με λοιδωρούν!!
Γελούν με την αμάθειά μου,
μοιαζουν γελοία ξωτικά,
με παρδαλά φτερά..
Φτιάχνω μελάνι από τη δροσιά,
της αύρας της αυγής,
το χρωματίζω θαλασσί,
με πελαγίσιες στάλες!
Μια πέτρα παίρνω ιερή,
απο την έρημο της γης,
ανάβω πήλινα κεριά,
και μαγικά λυχνάρια...
Γράφω ξανά!!Κατρακυλούν,
σαν στρογγυλά λιθάρια,
κι αυτές γυμνές και νηστικές,
και συναντούν τις άλλες..
Σ'ορθές γωνίες προσπαθώ,
να σταθεροποιήσω,
τα όμορφα κι αστραφτερά,
λόγια που με μαγεύουν!
Μια τρίαινα!Ενα σπαθί!
Καρφώνω πριν αφήσω,
τα στολισμένα κείμενα
που γέννησε ο νους μου,
που διώχνουν τους ορίζοντες
του σκοτεινού ουρανού μου,
ν'απλώσουν πάνω στο χαρτί,
μα εκείνα δραπετεύουν..
Δεν γράφω πια ποιήματα!
Μ'αρνήθηκαν οι λέξεις..
Τα λόγια μου γυμνά
χωρίς ενδυματα!
Μα θα σ' αγγίξουν την καρδια!
Αρκει να τα επιλέξεις!
...Τριάδα Ζερβού...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου