Αχ σε περίμενα .....
Νάξερες πώς σε περίμενα !
Σαν το αντάμωμα της πρώτης
φθινοπωρινής βροχής
με τα διψασμένα λιβάδια!
Σαν το ρουμάνι την αυγή την πρώτη
ηλιαχτίδα ,με το ζωογόνο φως της ....
Νάξερες πόσο σε περίμενα !
Και τα βράδια σαν κοιτούσα τον ουρανό
όλα τα'στέρια χείλη δικά σου γίνονταν
και μου 'στέλναν τα φιλιά σου..
Κάπου εκεί στου φεγγαριού το ασημί
ακουμπούσα το θεϊκό κορμί σου ,
μακριά από χέρια και βλέμματα άλλα,
εκτός απ 'τά δικά μου ...
Ναι αγαπημένη
σε κρατούσα εκεί στα όνειρα μου
με σύμμαχο την γη ,τον ουρανό,των κυμάτων
το νανούρισμα ...
Και την αυγή στην πρώτη ανάσα
του κόσμου
έκλεινα τα παράθυρα του νου
άλλος να μην αγγίξει αυτήν την ομορφιά...
Αυτήν την αγάπη
Αυτήν την ομορφιά της αγάπης.
Αχ αγαπημένη βαδίζω στους δρόμους
και συλλογίζομαι...
Πόσοι φεύγουν ,πόσοι γυρνούν,ποιοί
αγαπούν και ποιοί ξεχνούν ...
Ένας κόσμος μικρός ,μικρός και μέγας
Πλάστηκε με αγάπη ,μίσησε την αγάπη ....
Ονειρεύτηκε και μίσησε τα όνειρα.
Και βιάζομαι ,πόσο βιάζομαι
αγαπημένη...
Να φθάσει η νύκτα
Εγώ και σύ και η αγάπη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου