Απόψε θα μοιράσω απομεινάρια γνωμικών!
Τα ασημένια μου μαλλιά, πίσω απ'τ'αυτί τραβάω.
Μυαλό ορθάνοιχτο στις ρήσεις των σοφών,
εκτοπισμένα όνειρα στα χέρια μου κρατάω.
Σηκώνω άστρα κόκκινα,δυο τρίγωνα φεγγάρια!
Τ'αφήνω να ξεκουραστούν, σε ίσκιους ξεχασμένους.
Στα ενυδρεία των ψυχών,κοπάδια τα καράβια!!
Στις πλώρες πάνω κουβαλούν, ήλιους σβηστούς,χαμένους!!
Η σκόνη και ο κουνιαρτός των άνυδρων χειμώνων,
σε υγρές σπηλιες και εσοχές βράχων κατασταλάσει.
Δεν θέλω πια επιδρομές,των άδικων των νόμων,
ένας τους είναι αρκετός το σύμπαν να χαλάσει.
Κανείς δεν είναι σαν εμέ! Έχω λαχτάρα τόση!
Επιθυμώ την λευτεριά με πείσμα και με σθένος!
Δεν σπά καλάμια ο άνεμος!Την έχουνε την γνώση,
ως κάτω να λυγίζουνε στο τρομερό του μένος!
Μου λεω! Βρες την δύναμη,παντα ορθή να στέκεις!!
Κι ας σε χτυπούνε θύελλες και ανέντιμοι ανέμοι!
Θα υπερηφανεύεσαι!!Ελευθεριά πως έχεις!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου