Είναι το ίχνος της γραφίδας σου
που σκαριφίζει γλυκά την καρδιά.
Λέξεις που πρωτανάσαναν
μες στα δικά σου χείλη
κι ήρθαν να μαρτυρήσουν την ομορφιά.
Σαν το κορμί λικνίζεται
στης ρίμας σου τ' αντάμωμα
κάθε που οι στίχοι σου
κρυφά τη νύχτα με ασπάζονται
βάφοντας ρόδινα τα όνειρά μου.
Είναι το δάκρυ σου
π' αλμυρίζει πιότερο τη θάλασσα
κι εγώ στα κύματά της παραδίνομαι.
Η σκέψη σου, νοτισμένη μ' αψέντι,
μεθυσμένα νοήματα με κερνά
και συγχίζομαι.
Κι αν μες στα ποιήματά σου ταξιδεύω,
στην κατακλείδα τους η ψυχή κορυφώνει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου