Η Μυστική Ερημιά Μου... Μάρω Πετρίνα.

Ο δρόμος σου πάντα φωτισμένος
Ο χρόνος σου να μην πάει ποτέ χαμένος
Να μην βρεθείς εξαντλημένος από του κόσμου
το φθόνο που σου φόρτωσαν τόσο πόνο.
Να κρυφτείς μέσα στα δάση ... εκεί που κανένας
δεν μπορεί να σε βρει ούτε να σε φτάσει.
Τα πυκνά δένδρα η ασπίδα σου
Τα φώτα, στο βαθύ σκοτάδι, τα μάτια σου
Μείνε εκεί ώσπου να ξημερώσει.
Άσπρη μέρα στη ζωή σου να ξανά στρώσει.
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου