Έπρεπε να είχαμε χορέψει τότε που μου το ζήτησες...
Δεν ξέρω γιατί σου το αρνήθηκα
το σκέφτομαι μέρες τώρα,
τίποτε δεν δικαιώνει εκείνη την άρνηση μου
πάντα θα μετανιώνω για αυτόν τον δισταγμό...
Αναρωτιέμαι αν φοβήθηκα μήπως σε αγαπήσω
ακόμη πιο δυνατά από όσο σε αγαπούσα ήδη,
ή μήπως γιατί μου λύθηκαν τα πόδια εκείνη την στιγμή
επειδή ήμουν απροετοίμαστος να το δεχτώ...
Το σκέφτομαι πολλές φορές και χάνω τον εαυτό μου...
Έπρεπε να είχαμε χορέψει όταν μου το ζήτησες
να σου πω κάπου ανάμεσα στα βήματα
αυτό που νιώθω για σένα πόσο πολύ σ’αγαπώ...
Ίσως να ήταν πιο εύκολο να σου το πω τότε
ανάμεσα σε μια πιρουέτα και μια αγκαλιά
την ώρα που η πνοή σου μου άγγιζε τον λαιμό...
Ίσως...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου