Σιγοσταλιές, γλυκολαλιές πέφτουν πάνω στο τζάμι,
γλύφουν πληγές, γλύφουν ψυχές, δίνουν αγκαλιές,
μνήμες και χάδι....
Ένα πετάρισμα νιώθει η καρδιά,
σκέψεις και εικόνες, μια αγκαλιά.
Τρέχει το νερό, σταγόνες που έχουν χορό
και το μυαλό τρέχει και ζερβολαλεί,
χάνει το δρόμο και ανακαλεί.
Ήταν πικρό το δάκρυ αλλά γλυκιά η ζωή.
Μετά την δύση και μια καινούρια ανατολή.
Κρόταλα και παιανισμοί,
σκέψεις, λέξεις και στοχασμοί.
Φεύγει ο ήλιος, πάει να κοιμηθεί
και το μυαλό κονταροχτυπιέται με την καρδιά,
ανασέρνει και ανακινεί.
Κοιμήσου, κοιμήσου αστέρι μου,
νεα αυγή σε αναζητεί.
Φιλί γλυκό και αγέρινο,
στάλα, στάλα νερό,
να ποτίσει, να ξεδιψάσει, να ερωτευτεί.
Poem : Stamatina Vathi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου