Πυρώνει η πέτρα,
ματώνει η γης,
σαπίζει η σάρκα.
Τα μάτια δυο κόγχες αδειανές.
Το στόμα ορθάνοιχτο ασφυκτιά γι' αέρα.
Είσαι έρμα, υπόλειμμα
κουφάρι σε τάφο ομαδικό.
Δεν σε σεβάστηκαν ζωή.
Σε είπαν μαύρο, Εβραίο, άφυλο, σακάτη,
σε βάφτισαν υπάνθρωπο.
Στοιβάζεσαι σώμα νεκρό πάνω σε άλλα
σαν σάκος από κόκαλα
κι ένας αγκυλωτός σταυρός στα σπλάχνα σου χωμένος
να θρέφεται απ' τη σάρκα σου
να ξεδιψά με αίμα.
Όρθιοι, παρακαλώ!
Χαμηλά η φωνή και το βλέμμα.
Εκεί που ενταφιάστηκε η ελπίδα,
εκεί που βιάστηκε η ζωή.
Ενός λεπτού σιγή για τα εκατομμύρια νεκρών.
Κι ένας να μας ακούει.... αρκεί.
27 Ιανουαρίου - Διεθνής Ημέρα μνήμης
για τα θύματα του Ολοκαυτώματος
από το ναζιστικό καθεστώς
κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Μετά τιμής και φρίκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου